Blog AOV
- Arnoud Wennekus
Noodkreet van een ondernemer met spijt... Een hulpkreet uit de diepte: het verhaal van Jerome
Mijnheer,
Mijn naam is Jerome van den Bergh. Ik ben 48 jaar en werk al bijna mijn hele volwassen leven als loodgieter. Vierentwintig jaar geleden besloot ik zelfstandig ondernemer te worden. Het was een grote stap, maar met mijn ervaring en toewijding aan het vak was ik ervan overtuigd dat ik het kon.
Het leven als ZZP’er gaf me de vrijheid om mijn eigen klantenkring op te bouwen, mijn eigen uren te bepalen, en mijn vakmanschap volledig tot zijn recht te laten komen. Ik had nooit spijt van mijn keuze.
Maar het leven nam een onverwachte wending. Twee jaar geleden werd ik ziek. In het begin leek het nog iets tijdelijks; ik dacht dat ik snel weer aan de slag kon. Maar de tijd verstreek, en mijn gezondheid ging steeds verder achteruit. Ik moest steeds vaker opdrachten afzeggen, totdat ik op een punt kwam dat ik helemaal niet meer kon werken.
De ene dag voelde ik me slechter dan de andere, en al snel werd duidelijk dat herstel niet zomaar zou komen.
Als zelfstandig ondernemer sta je er dan ineens alleen voor. Geen ziekteverzekering die je inkomsten opvangt, geen collega’s die je werk overnemen.
Ik probeerde zo lang mogelijk door te blijven werken, maar uiteindelijk moest ik de realiteit onder ogen zien: mijn lichaam liet het niet meer toe. Inmiddels ben ik langdurig ziek en volledig arbeidsongeschikt. De opdrachten waar ik mijn trots en inkomen uit haalde, moet ik noodgedwongen afslaan.
De financiële druk is enorm. Ik kan mezelf niet meer onderhouden en omdat ik ZZP’er ben, val ik tussen wal en schip wat betreft sociale voorzieningen. Ik kom niet in aanmerking voor een WIA-uitkering van het UWV, en ook voor een bijstandsuitkering kom ik niet in aanmerking, omdat mijn partner een eigen onderneming heeft. Haar inkomsten zijn echter niet voldoende om ons beiden te onderhouden, zeker niet met de extra kosten die mijn ziekte met zich meebrengt.
Elke dag voel ik de stress toenemen. De nachten lijken eindeloos, gevuld met zorgen over hoe ik rond moet komen. Hoe ga ik mijn rekeningen betalen?
Hoe kan ik bijdragen aan het huishouden, terwijl ik niets meer kan verdienen? De toekomst lijkt donker, en ik voel me verloren in een situatie waar ik geen uitweg in zie.
Met deze brief vraag ik om hulp. Ik zit met mijn handen in het haar en weet niet meer waar ik terecht kan. Is er misschien een oplossing voor mijn financiële problemen?
Een manier om weer wat ademruimte te krijgen en mijn gezin niet verder in de problemen te brengen? Ik hoop vurig op een antwoord dat ons uit deze benarde situatie kan helpen.
Met vriendelijke groet,
Jerome van den Bergh