Nieuws

Amweb vroeg tien sleutelfiguren uit de branche naar hun mening. Jurjen Oosterbaan, directeur van Bureau D&O bundelde de veelgelezen en rijkelijk becommentarieerde bijdragen en trok er een aantal conclusies uit:

1. Provisie is in de kern gebaseerd op een vorm van solidariteit. Directe beloning is in de kern gebaseerd op individualisme.
2. Door het provisieverbod zitten we nu met een systeem van duizenden moeilijk controleerbare contractvormen.
3. De wetgever had er ook voor kunnen kiezen de adviseur een zwaardere verantwoordelijkheid te geven om aan te tonen dat het advies daadwerkelijk passend is voor de klant.
4. De invoering van het provisieverbod heeft per saldo geleid tot minder (onafhankelijke) adviesmomenten. Consumenten stellen het vragen van advies uit of zien daar geheel van af.
5. De invoering van het provisieverbod heeft er in een aantal segmenten toe geleid, dat er minder financiële producten worden afgesloten. Dit verhoogt het risico op onderverzekering of onverzekerbaarheid.
6. Bij met name arbeidsongeschiktheidsverzekeringen leidt de verplichting tot directe betaling van advieskosten tot antiselectie. Consumenten die zich ervan bewust zijn dat zij een verhoogd risico lopen zullen immers eerder tot betaling van advieskosten bereid zijn.
7. De evaluatie moet gaan over de vraag of directe beloning leidt tot de aanschaf van financiële producten die beter passen bij de klant.
8. Het provisieverbod moest leiden tot een cultuurverandering. Een overgang van een productgedreven naar een adviesgedreven benadering was nodig. Maar het is onduidelijk of de cultuurverandering in gelijke mate bij adviseurs en aanbieders heeft plaatsgevonden.
9. Met het provisieverbod wordt de consument een beloningsmodel opgedrongen. Er is geen duidelijk argument waarom consumenten niet zouden mogen kiezen hoe zij de kosten van financieel advies financieren: direct en volledig bij het inwinnen van advies of als een transparante opslag gedurende (een deel van) de looptijd van het afgesloten product.
10. Het provisieverbod heeft geleid tot concurrentievervalsing met aanbieders. Het beoogde level playing field functioneert niet goed, omdat aanbieders delen van het advies en promotie wel degelijk scharen onder de kosten van het product.

Aandacht voor punt 6: Bij met name arbeidsongeschiktheidsverzekeringen leidt de verplichting tot directe betaling van advieskosten tot antiselectie. Consumenten die zich ervan bewust zijn dat zij een verhoogd risico lopen zullen immers eerder tot betaling van advieskosten bereid zijn...

Zij die genoeg geld verdienen verzekeren zich (wel)   Antiselectie, voor die groep? Jazeker.