Nieuws

Het optierecht, ook wel verhogingsrecht genoemd, speelt een cruciale rol tijdens de periodieke onderhoudsgesprekken over arbeidsongeschiktheidsverzekeringen. 

Laten we beginnen bij de basis: hoeveel mag er eigenlijk worden verhoogd, en hoe vaak? Het verschil tussen 15% per jaar en 20% eens per drie jaar lijkt misschien klein, maar kan in de praktijk grote gevolgen hebben. Bovendien zijn er veel varianten op deze regelingen. Mag de verzekeraar bepalen wanneer het optierecht geldt, bijvoorbeeld alleen rond de polisverjaardag, of kan je als  klant zelf kiezen?

Dat laatste biedt meer flexibiliteit.  Ook is het belangrijk om te weten: geldt het optierecht eenmaal per kalender- of verzekeringsjaar? Of moet er minstens twaalf maanden tussen twee verhogingen zitten? En gaat de verhoging direct in of pas na een maand?

Sommige verzekeraars bieden ook een terugkeerregeling na een eerdere verlaging, met behoud van het optierecht. Zo’n regeling kan voor jou al sondernemer een belangrijke waarborg zijn.

Dan is er nog de vraag: welk inkomen is leidend bij de verhoging? Is dat het huidige jaarinkomen, dat van vorig jaar, of het gemiddelde van de laatste drie jaar? En wat wil de verzekeraar precies zien? Soms is een eenvoudige verklaring voldoende dat de ondernemer t niet oververzekerd is, terwijl andere verzekeraars om documenten vragen. Daarnaast moet je rekening houden met de premietarieven: blijft het oude tarief gelden voor het verhoogde deel, of wordt de verhoging belast met het nieuwe, vaak hogere tarief?

Een belangrijk aandachtspunt bij het kiezen van een product: tot welke leeftijd mag het optierecht worden uitgeoefend? In een tijd waarin we steeds langer moeten doorwerken, is het vreemd als dit recht vervalt na je 56e. Een regeling die tot vijf jaar voor de einddatum loopt, is veel logischer en kan van doorslaggevend belang zijn voor je klant.

Naast deze praktische vragen zijn er de medische spelregels, die per verzekeraar sterk kunnen verschillen. De ene verzekeraar vraagt slechts om een verklaring dat de klant niet gedeeltelijk arbeidsongeschikt is, zowel nu als in het laatste kwartaal.

De andere stelt striktere eisen, zoals maximaal 365 dagen arbeidsongeschiktheid gedurende de hele looptijd van de polis, of dat de klant niet onder medische behandeling staat. Maar wat betekent dat voor iemand die jaarlijks medicatie krijgt voorgeschreven of een controle bij de huisarts heeft, maar verder klachtenvrij is en nooit verzuimt?

Veel verzekeraars hanteren meerdere vereisten waaraan voldaan moet worden, en sommige maken expliciet dat deze cumulatief zijn (‘en-en’). Bij anderen blijft het vaag, en lijkt het meer op een ‘of-of’ situatie. Ik kwam eens een polis tegen waarbij het optierecht één keer per jaar kon worden benut, mits aan enkele voorwaarden was voldaan: de klant was jonger dan 62 jaar, en maakte geen gebruik van de sabbaticalregeling. Nergens stond dat deze voorwaarden gelijktijdig moesten gelden. Mijn conclusie: iedereen jonger dan 62 jaar mag het optierecht uitoefenen, en ouderen ook, mits ze geen sabbatical nemen.

Sommige beperkingen zijn logisch: dat je geen optierecht hebt tijdens een sluimerperiode, bijvoorbeeld. Maar het feit dat je het optierecht tijdens een zwangerschap niet mag gebruiken, is merkwaardig. Juist in deze periode kunnen de uitgaven stijgen, wat de wens om meer dekking te verzekeren begrijpelijk maakt. Het zou logischer zijn om de zwangerschapsuitkering te baseren op het oude bedrag van een jaar voor de verwachte bevallingsdatum. En dan is er nog het praktische probleem: soms weet je gewoonweg niet direct dat je zwanger bent.

Tot slot een praktische tip: als je klant een grotere verhoging wenst, benut dan eerst het optierecht. Zo hoef je alleen voor het meerdere een gezondheidsverklaring in te vullen.