Blog AOV

Een regenachtige zaterdag. Weer geen voetbal, dus tijd over op zaterdag. Begint gezellig. Samen met mijn oudste zoon op pad...

Nog even langs het Officecentre om wat zaken op te pikken. We hebben nog een extra beeldschermpje nodig en twee losse toetsenbordjes als aanvulling op onze laptops. We zijn vrijdag verhuisd met de zaak naar een ander kantoorpand.

Ik roep naar boven naar de puberzonen, “iemand nog mee naar Office?” waarop de oudste aanslaat en zijn kleren aanschiet om niet langer aan een donkere regendag in bed toe te geven.

Even later tuffen we in de donkerblauwe bedrijfsauto vrolijk onderweg, netjes in de gordels, en keurig op snelheid. Huh!?

Wie schiet er daar verderop he-le-maal door/uit de bocht?? Ik kijk zelf weer snel naar de weg voor me, zodat ik zelf geen brokken maak... Ik kijk nog een keer Neeeeee!! Hij stuitert met zijn wielen tegen de stoeprand. Nu komt ie weer terug. Alleen helemaal onze kant op!!

Hij stuitert tegen de hoge stoeprand van de verharde middenberm en wordt gelanceerd. Het gaat zo snel dat het een Sience Fiction beeld is dat mij bijblijft: In een flits lijkt het alsof er iets gelanceerd wordt dat schuin vanaf linksboven komt en  recht op mijn op mijn hoofd afkomt.

"Holy Fuck" schreeuw ik, terwijl de oudste zich afvraagt wat er gebeurd, besef ik dat ik over een paar seconde zal weten hoe dit plotselinge verhaal voor ons beide afloopt.

Ik duik instinctief weg met mijn hoofd naar beneden en naar de rechterkant, weg van het naderend onheil.
Binnen nu en een paar seconde wordt er achteloos beslist over leven en dood. Of ik vanavond een feestje vier of dat ik misschien wel de de rest van mijn leven door een rietje adem...

Een heel kort moment later ruik ik een vreemde geur en zit midden in een rookgordijn. Ik besef dat ik nog op aarde ben. Ik beweeg al mijn ledematen en daarna kijk ik verder om me heen, of ik bloed zie en of de mijn jongen nog beweegt. Geen bloed, ook hij beweegt en praat . Gelukkig!

Ik roep “uit de auto nu!” terwijl ik zelf eerst nog de sleutel uit het slot wil halen, alsof het een normale uitstapactie is. Ik besef dat de sleutel er niet toe doet en verlaat zo snel mogelijk de auto. De andere deur gaat lastig open maar na enig duwen tegen het portier is ook mijn zoon uit de auto.
Zucht. Een paar seconde later staan er vier mensen fris en fruitig buiten naar twee verwoeste auto’s te kijken. Dit allemaal in een tiental seconden.

 Alle airbags zijn uitgegaan en behalve het rookgordijn dat langzaam optrekt zie je nu ook wrakstukken en koelvloeistof op de weg liggen. Hier en daar een bumper en een kentekenplaat.

De twee auto’s staan gebroederlijk naast elkaar alsof ze samen van een avondje stappen terug zijn gekomen. Van de achterkant lijkt het nog wat.
Van de voorkant gezien is het een grote bende. De jonge, net gediplomeerde, chauffeur heeft na het raken van mijn linkervoorkant een draai gemaakt en heeft nog een keer onze auto linksachter geraakt. Daarmee staan ze beide met de neus dezelfde kant op.

Tja. Niets aan te doen. Niemand heeft erom gevraagd. Niemand wordt hier blij of wijzer van. Hooguit een ongevraagde ervaring. Ik ben blij dat ik er nog ben en ben niet boos op de jonge chauffeur. Die staat naar zijn autotje te kijken waar al zijn spaarcentjes in zitten.

Vandaag zich net verzekerd en vandaag ook direct gecrasht. Dit zal wel tot wat puntenaftrek op zijn pas verworven rijbewijs leiden. En terecht.

Moraal van dit verhaal: Je kan er niets aan doen, het kan iedereen gebeuren, het hoeft niet je schuld te zijn.

Goed verzekerd is dus van belang. Hoewel je, met of zonder goede autoverzekering of AOV verzekering, er niets aan hebt , als je uiteindelijk door stomme pech de rest van je leven door een rietje ademt.

We leven nog Godzijdank! Jippie!

Plaats reactie