Burn-out nu wel of niet erkend?
Jaarlijks krijgt vijftien procent van de zelfstandigen te maken met een burn-out als gevolg van chronische overbelasting. Vaak gaat het dan om een combinatie van negatieve gevoelens en vastgelopen productiviteit door verlies van zelfvertrouwen en concentratieproblemen.
Wereldgezondheidsorganisatie erkent burn-out: nieuwe impuls voor AOV?
Veel mensen vinden burn-out een hedendaagse aanstelleritis die vanzelf wel weer overgaat en gemakkelijk te masseren is. Slechts weinigen realiseren zich dat de gevolgen van een burn-out kunnen doorwoekeren naar een depressie of zelfs levenslange arbeidsongeschiktheid. Zelfstandigen zijn een gekende risicogroep omdat zij er moeite mee hebben de typische burn-out-symptomen voor zichzelf te erkennen. Verzekeraars zien in chronische overbelasting geen ziekte volgens de polis en verschuilen zich dikwijls achter eigen risico of medisch onderzoek waarin een expert bevestigt dat er vanuit diens vakgebied geen sprake is van een psychiatrische stoornis.
Claim afwimpelen
Jaarlijks zijn er veel schadebehandelaars die zelfstandigen op deze manier bewust in een risicopositie brengen met te weten dat het psychiatrisch beroepsinstrumentarium (DSM IV) een burn-out niet diagnosticeert. Zodoende is een claim betrekkelijk eenvoudig af te wimpelen door er op te wijzen dat in het medisch rapport een paar losse zinnen over somatische klachten en somatoforme stoornissen geen objectieve rechtvaardiging zijn voor dekking van inkomensverlies.
Voor de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is het genoeg: in nieuwe richtlijnen staat burn-out voortaan duidelijk omschreven als een fenomeen dat voortkomt uit chronische stress op het werk.