Nieuws

Samen als ondernemers ingedekt zijn tegen arbeidsongeschiktheid zonder dat er een verzekeraar aan te pas komt: dat kan met een broodfonds. In die vorm kunnen kleine boerencoöperaties namelijk weer springlevend worden. Ze moeten alleen nog opgericht worden.

Mini-coöperaties waarin ondernemers samen hun arbeidsongeschiktheidsvoorziening voor de eerste 2 jaar regelen. Ze heten broodfondsen; 11 jaar geleden werd de eerste opgericht als alternatief voor (te) dure en onvoldoende transparante verzekeraars. Sindsdien is het hard gegaan.

Er zijn – verspreid over heel Nederland – al 300 broodfondsen met ruim 13.000 deelnemers. Boeren zitten daar nog nauwelijks tussen. “Dat is vooral onbekendheid”, denkt medeoprichter en econoom Biba Schoenmaker van BroodfondsMakers, de organisatie achter het Broodfonds. “Er doen nu nog vooral biologische schapenhouders, kleinere vleesveehouders, zorgboerderijboeren en loonwerkers mee.”

‘Zo’n broodfonds is gebaseerd op vertrouwen en telt minimaal 20 en maximaal 50 deelnemers’
Kortgezegd is de arbeidsongeschiktheidsvoorziening van een zelfstandige ondernemer in een broodfonds hetzelfde als de ziektewetverzekering voor iemand die in loondienst is. Deelnemers zijn voor een periode van maximaal 2 jaar per ziektesituatie gedekt als ze voor langere tijd uit de roulatie zijn. Alleen keert hier niet de verzekeraar uit, maar zijn het mede-ondernemers in het eigen broodfonds.
“Zo’n broodfonds is gebaseerd op vertrouwen en telt minimaal 20 en maximaal 50 deelnemers”, vertelt Schoenmaker. “Die grenzen zijn gesteld voor enerzijds een stevige basis en anderzijds een groep die overzichtelijk blijft en waarin mensen elkaar kennen en kunnen aanspreken. Het is echt een collectief.”

Broodfondsrekening
Maar hoe werkt een broodfonds precies? Een deelnemer betaalt eenmalig € 250 aan instapkosten en is daarnaast elke maand € 10 aan contributiekosten kwijt. Vervolgens legt een deelnemer maandelijks geld in op een eigen broodfondsrekening. Dat kan op 8 niveaus, wat maar het beste past bij het eigen inkomen. Het laagste niveau is € 33,25 per maand, het hoogste niveau is € 112,50. Als iemand dan ziek wordt, krijgt diegene van alle andere broodfondsleden samen een schenking. Dit zijn vaste bedragen. Bij € 33,25 is de totale schenking € 750 (netto) per maand, bij € 112,50 is dit € 2.500. Met uitzondering van de éérste ziektemaand (eigen risico). Schoenmaker: “Zo’n schenking wordt dan van alle broodfondsrekeningen van de deelnemers afgehaald. Maar alleen als iemand ziek is. Als niemand ziek is, blijft het geld gewoon op de eigen rekening staan en blijft het eigendom van de deelnemer.”

Praktisch vertaald zou dit betekenen dat een langdurig zieke boer bij een inleg van € 112,50 elke maand dat hij uitgeschakeld is, netto voor € 2.500 aan vervangers kan inhuren.
Praktisch vertaald naar het boerenbedrijf zou dit betekenen dat een langdurig zieke boer bij een inleg van € 112,50 elke maand dat hij in de lappenmand zit netto voor € 2.500 aan vervangers kan inhuren. Zonder dat er een verzekeraar aan te pas komt. “Het broodfonds is daarmee bovenal een oplossing voor inkomstenverlies”, zegt Schoenmaker. “Het dekt geen eventuele medische kosten. De schenking kan een boer naar eigen keuze besteden.”

Tot 2005 hadden zelfstandig ondernemers die een kind verwachtten recht op een uitkering, vergelijkbaar met zwangerschapsverlof voor vrouwen in loondienst. Vanaf 2008 trad er een nieuwe regeling in werking, maar in de tussentijd waren vrouwen de pineut.

Dat moeten de vrouwen wel zelf aanvragen bij het UWV. De 5600 euro is het gemiddelde van de uitkering die bevallen zelfstandigen in 2017 kregen, schrijft het ministerie. Onder de 20.000 vrouwen die in aanmerking komen voor de regeling vallen ook zogenoemde meewerkende echtgenotes, die werken in de zaak van hun partner.

Als alle vrouwen die in aanmerking komen ook daadwerkelijk hun compensatie claimen, kost dat de staat ongeveer 112 miljoen euro

Adviseur moet klant wijzen op aanbieders waar niet mee wordt samengewerkt

Adviseurs dienen de klant ook te wijzen op mogelijkheden bij aanbieders waarmee niet wordt samengewerkt. Dit valt af te leiden uit de uitspraak 2017-650 van de GeschillenCommissie Kifid.

Consumenten willen bij x te Y. een financiering regelen van een recreatiewoning als woonhuis. De adviseur heeft binnen de beschikbare portefeuille maar één aanbieder (BLG Wonen) die zulke objecten wil financieren. Consumenten stellen dat zij later bij de Rabobank een financiering tegen gunstigere voorwaarden hebben verkregen en dat de adviseur er ten minste op had moeten wijzen dat hij niet samenwerkte met deze grootbank.

De adviseur stelt echter dat slechts één van de Consumenten (de vrouw) geklaagd heeft, terwijl het hypotheekadvies een naar haar aard ondeelbare prestatie is, verleend aan de man en de vrouw (consumenten). De adviseur verbindt daaraan de conclusie dat de Commissie geen uitspraak kan doen. Geen van de deelgenoten kan op grond van geldende jurisprudentie voor zichzelf een rechterlijke uitspraak verlangen ten aanzien van de gehele of een gedeelte van de betreffende vordering. Verder stelt de adviseur dat duidelijk aan consumenten is kenbaar gemaakt, voorafgaand aan het adviestraject, dat de adviseur niet alle geldverstrekkers in portefeuille heeft. Adviseur kan alleen adviseren in producten die hij aanbiedt. Rabobank hoorde daar niet bij.

De Commissie volgt de stelling van de consumenten deels. Zij ziet in de omstandigheden van dit specifieke geval aanleiding voor het indringend wijzen op de financiers waarmee de adviseur niet samenwerkt. De Commissie acht het advies op zichzelf echter niet verkeerd. Wel veroordeelt zij de adviseur tot terugbetaling van een deel (700 euro) van de adviesnota.