Zeg nee tegen een AOV Broodfonds, of...? Met toenemende regelmaat ontvang ik uitnodigingen om me aan te sluiten bij diverse Broodfondsen. Het zijn initiatieven van ZZP'ers die het zat zijn om in de maling genomen te worden door de grote maatschappijen met ondoorzichtige arbeidsongeschiktheidsverzekeringen. Het Broodfonds is volgens hen hét alternatief. Kort gezegd gaat het om een cluster van ZZP'ers dat elkaar helpt, door de ingelegde premies aan de zieke ZZP'er uit te keren. De kracht zit in het wederzijdse vertrouwen en de onderlinge sociale controle. Ik bedank echter voor de eer. Aan deze potentiële faalfiësta doe ik niet mee.

De aanhangers pik je er zo uit; wereldvreemde idealisten, die denken dat ze vanaf een roze Jip-en-Janneke-wolk de wereld kunnen verbeteren. Van die types die geloven dat ze hun jas in de kleedkamer bij het sportveld aan een haakje kunnen laten hangen en er dan bij terugkomst verbouwereerd achter komen dat de zakken zijn leeggeroofd. Mensen die plots ontdekken dat ze tóch in een Grote Boze Wereld leven.

Afbreukrisico

Initieel is het idee interessant. Dat wel. Maar het werkt niet. Zo debatteerde ik recentelijk in het Universiteitstheater van Amsterdam in een volle zaal en voor het oog van de camera met één van de grootste promotors van het Broodfonds, de VARA-Ombudsman. Toen ik hem vroeg of hij zélf zijn rekeningen op tijd betaalde, zei hij volmondig dat hij dat niet deed. Het onomkeerbare afbreukrisico had ik meteen te pakken. Want hóe kan ik mijn maandelijkse premie en het beheer van financiën toevertrouwen aan iemand die publiekelijk erkent dat hij zich niet aan gemaakte afspraken houdt?

Er volgde nog wat twijfelachtig geprevel over een automatisch incasso waarmee je dan moet gaan werken, maar dat was niet meer dan een overhaaste zoektocht naar zelfrechtvaardiging omdat hij dondersgoed wist dat zijn eigen dissonantiekreukels niet meer gladgestreken konden worden. Weg vertrouwen.

Snotneus

Datzelfde geldt voor het argument van de sociale controle. De aangesloten eenpitters dienen elkaar in de gaten te houden of men werkelijk ziek is waardoor ‘recht van uitbetaling' wordt toegekend. Gek: in het dagelijkse leven kennen we onze eigen buren nauwelijks, we hebben het druk-druk-druk en dan moeten we dus óók nog op ziekenbezoek bij kwakkelende ZZP'ers.

Bovendien ervaart de ene ZZP'er een lichte snotneus als een zware griep terwijl de ander onverminderd doorbuffelt met twee gebroken benen en 41 graden koorts. En, mag ik er iets van zeggen als een andere ZZP'er een ongezond sigaretje opsteekt? Of word óók ik aangesproken op het feit als ik stiekem zit te snacken bij de McDonalds en mijn eigen BMI nog verder de gevarenzone induw? Nee, dat worden oeverloze en tijdrovende discussies.

Zelfreflectie

Dat die grote verzekeringsmaatschappijen zelfreflectie behoeven, is overigens waar. Ook zij verdienen niet het voordeel van de twijfel. Zo heb ik een AOV met een eigen risico van 2 jaar. Als ooit de grote K bij mij toeslaat, dan hoop ik dat het voor mij binnen 24 maanden is afgelopen en dat De Telegraaf een vriendelijk ‘In Memoriam' plaatst op deze plek. Óf dat ik mét een uitkering verder mag. Want na die 2 jaar is het inderdaad afwachten of zo'n grote jongen doet wat hij heeft beloofd.

Maar in de firma Links en Bedrog van de Broodfondspropaganda geloof ik sowieso niet. Ik heb altijd het gevoel dat je het Gezonde Verstand er daar echt in moet martelen. Een ondernemer dient namelijk dicht bij de realiteit te blijven; dat is een kerncompetentie. Eigen verantwoordelijkheid heet dat. Daarom ga ík zeker niet in zee met ZZP'ers, die een eigen invulling geven aan het begrip ‘afspraak is afspraak'. Gegarandeerd: Broodfonds wordt Broodroof. Verstandig dus om dat links te laten liggen.

Bron: Telegraaf

Pensioenleeftijd in 2014 naar 67

De pensioenleeftijd zal in 2014 in één keer worden verhoogd naar 67. Dat schrijft minister Henk Kamp aan de Tweede Kamer. De stapsgewijze verhoging waarvan eerder sprake was (in 2013 en 2015) is dus van de baan. Volgens de minister geeft deze wijziging de pensioenuitvoerders de gewenste lucht om de voorgestelde aanpassing van het Witteveenkader op zorgvuldige wijze in de systemen te verwerken. 'Hiermee wordt de uitvoerbaarheid zeker gesteld en ontstaat voldoende ruimte voor het tijdig informeren van de deelnemers.'

Kamp wil hiermee tegemoet komen aan het verzoek van het Verbond van Verzekeraars ten aanzien van de verhoging van de richtleeftijd. Het Verbond opperde ook de eventuele mogelijkheid om de extra verhoging van de wettelijke AOW-inbouw (hierna: extra franchiseverhoging) reeds per 2013 door te voeren. Op deze manier zouden de budgettaire effecten van het gevraagde uitstel van de maatregelen mogelijk kunnen worden beperkt.

Kamp: 'Evenwel is bij nader onderzoek gebleken dat deze extra franchiseverhoging voor andere partijen die met de aanpassing van het Witteveenkader te maken krijgen, zoals directeur-grootaandeelhouders, tot relatief hoge extra administratieve lasten kan leiden. Ook heeft een nadere uitvraag bij het Verbond opgeleverd dat bij een aantal pensioenverzekeraars toch een deel van de pensioenverzekeringscontracten per 2013 zou moeten worden aangepast. Het kabinet is van oordeel dat de budgettaire winst van het wel laten doorgaan van de extra franchiseverhoging voor 2013 beperkt is, met name als dit wordt afgezet tegen de extra administratieve lasten die met zo'n maatregel gepaard gaan.'

'Daar komt bij dat het doorvoeren van alle maatregelen ineens per 2014 een vereenvoudiging oplevert in de communicatie aan pensioendeelnemers. Het kabinet kiest er alles overwegende daarom voor de voor 2013 en 2015 voorziene fiscale wijzigingen ineens per 2014 door te voeren, dus ook de extra franchiseverhoging. Deze wijzigingen kunnen door de uitvoerders van pensioen- en lijfrenteproducten dan in één keer doorgevoerd worden.'

AOV Fraude

Soms gebeuren er zaken op de werkvloer die niet kloppen. Maar het bewijzen van diefstal, fraude, oplichting of een andere misstand valt niet altijd mee. Dan is de hulp van een onderzoeksbureau noodzakelijk.

In deze blog belicht Aad Schalke uit Breda voorbeelden uit de praktijk van de bedrijfsrecherche met zijn bedrijf Schalke & Partners.

Ondernemer Frans Berrer is een jaar of 40. Hij zit ziek thuis. Zijn rugpijn is zo hevig, dat hij niet meer kan werken. Noodgedwongen doet Berrer een beroep op zijn arbeidsongeschiktheidsverzekering (AOV). Een AOV wordt afgesloten door ondernemers en mensen met een vrij beroep die niet onder de ziektewet vallen. Wat Berrer niet weet, is dat zijn verzekeraar net bezig is met een kwaliteitscontrole. Alle AOV-dossiers worden doorgespit door het onderzoeksbureau van Erik Palmen. Daar weten ze dat AOV-fraude veel voorkomt.

Palmen en zijn collega Klaas Vanderlinden ontdekken al snel een aantal verdachte zaken in het dossier van Berrer. Hij sloot zijn verzekering in juni 2007 af, vlak voordat hij een Nederlandse vestiging van zijn Duitse bedrijf wilde openen. Twee maanden later verhoogde hij het verzekerde bedrag (de uitkering bij arbeidsongeschiktheid) fors. Drie maanden later meldde hij zich ziek vanwege ernstige rugklachten.

Palmen en Vanderlinden lezen dat de arbeidsdeskundige die moet proberen Berrer weer aan het werk te krijgen, tijdens zijn bezoek ziet hoe de ondernemer haastig een enveloppe van het uitzendbureau Altijd Blij wegmoffelt. Verder wordt in het dossier gemeld, dat de bedrijfscomputer van Berrer bij diens ex-vrouw staat en dat hij daarom geen financiële gegevens van zijn bedrijf kan leveren. Palmen en Vanderlinden weten dat een echtscheiding vaak tot financiële problemen leidt. Dat gegeven in combinatie met de verhoging van de uitkering en de wel heel snelle ziekmelding, maakt het geval op zijn minst verdacht.